Marjan Pennings is op zoek naar de roots van de schilderkunst. Daarbij gebruikt zij alleen maar werkelijk authentieke situaties als motief. Als mensen volkomen zichzelf zijn, bijvoorbeeld omdat zij opgaan in hun passie, ontstaat er een heel speciaal moment. Wanneer zij dat op datzelfde moment schildert, levert dat heel specifiek werk op. Het bruist van het leven. Het wijst ons op humor; en op wat wij voor wezenlijks over het hoofd zien. Maar het maakt ook bewust van de kracht die schuilt in die enkele, onontkoombare lijnen en kleurvegen waaruit een impressie dan kan bestaan. Daar liggen de roots.
Hier valt niets te regisseren: een georganiseerde situatie en een model dat op afspraak beweegt of stilzit laat ook in de werkstukken niets anders zien dan DAT. Het is niet natuurlijk. Helaas is natuurlijkheid bepaald niet zo eenvoudig om te creëren, al is het maar omdat het dan niet natuurlijk meer is. Daarom zoekt de schilderes regelmatig spontane situaties op: bijvoorbeeld straatfestivals, bij dansers, muzikanten. Zelden weten de mensen dat ze het onderwerp zijn. Zo blijven zij dicht bij zichzelf.
Het is dus goed te begrijpen, dat de theatrale, maar ook maatschappelijk betrokken manifestaties van AZIZ BEKKAOUI een behoorlijke aantrekkingskracht vormen… Kleur, mode, mensen met hartstocht voor wat zij doen: het is de moeite waard om weer eens te experimenteren, al schilderend. De input van zoveel kunst, en zoveel culturen die elkaar ontmoeten, het is goed mogelijk dat daar werkstukken ontstaan die er toe doen.
